Vietnam

augustus 1997

 

vrijdag 01-08 + zaterdag 02-08
Om 8.30 uur vertrekken we van huis voor onze reis naar Vietnam. In Zürich en Bankok moeten we wachten, bij elkaar 4½ uur. We komen de volgende dag om 13.10 uur aan op het vliegveld van Ho Chi Min city. Het is er warm, vochtig en regenachtig. Onderweg naar het hotel ervaren we wat een tropische regenbui is. Tot Hue zullen we een bus met chauffeur (Tan) en gids (Duc) + bijrijder hebben. De bus is groot genoeg om ieder apart op een bank te laten zitten. De reisleidster is een aardige jonge vrouw, Carola. Na wat gerust en gedoucht te hebben vertelt ze ons een aantal praktische en wetenswaardige dingen. Vroeg in de avond lopen we gezamenlijk naar een gezellig restaurant waar we voor de eerste keer met zijn allen eten. Het eten is lekker. Eten met stokjes gaat (nog) niet echt handig, maar het valt ons mee hoe we het gedaan hebben. Na afloop maken we nog een gezamenlijk wandelingetje in donker, warm en druk Ho Chi Min stad (=Saigon).

zondag 03-08
Om 7.30 uur word ik wakker van geklop op de deur: Jan komt thuis van zijn eerste ochtendwandeling. Saigon blijkt tussen 6.00 en 6.30 uur een sportende stad te zijn: overal wordt gevoetbald (zelfs op kruispunten, het verkeer rijdt er omheen) en gymnastiekoefeningen gedaan. Jong en oud beweegt. Tijdens het ontbijt feliciteert Carola Jan met zijn verjaardag; er wordt een grote taart binnengebracht met 54 en happy birthday erop en natuurlijk wordt er gezongen. O shame on me: door het tijdsverschil heb ik me vergist in de datum en kom er nu achter dat Jan jarig is! Na de taart vertelt Carola nog e.e.a. over de bezienswaardigheden in Saigon. Als we naar buiten gaan is het warm en zwaar bewolkt, maar in de loop van de dag komt de zon. We lopen eerst naar de Notre-Damekathedraal en het postkantoor; typisch Franse overblijfselen. Net als in Indonesië ook hier veel cyclorijders die je aanspreken. Ook veel bedelende kinderen, of ze willen je schoenen poetsen of ansichtkaarten verkopen. Daarna lopen we naar de Herenigingshal waar een museum is. Te laat: het is al gesloten. Dan maar naar het museum van de revolutie. Hier laat een bruidspaar zich vereeuwigen voor het portret van Ho Chi Min. Ook hier is het te laat om nog te kijken. We besluiten dan naar de Ben Thanh markt te gaan. Hier kijk je je ogen uit, vooral bij de etenswaren. We kopen wat fruit en iets te drinken en eten dit op op een bankje bij het Hotel de Ville en het Rex Hotel. Dan nemen we een taxi naar de Chinese wijk: Cholon, naar de Binh Tay markt. Wat je  hier ziet is onbeschrijflijk: op elkaar gepakt, smerig, maar ook leuk. We vermaken ons prima. Daarna gaan we op zoek naar een ons aanbevolen tempel. Onderweg zien we de Ong Bon-tempel, waar een oude Vietnamees ons iets probeert uit te leggen over de vissen en schildpadden. Helaas is ons Vietnamees niet van dien aard dat we hem echt goed begrijpen, maar vriendelijk naar elkaar lachen is ook leuk. Daarna naar de Thien Han-tempel, een prachtig gedecoreerde Chinese tempel, gewijd aan de godin van de zee, die de zeelieden beschermt. Het is er ontzettend druk en je ogen tranen van de enorme hoeveelheden wierookstokjes en –spiralen die er branden. We beginnen al aardige ‘takspootjes’ te krijgen en lopen terug naar het hotel, waar we bijkomen van onze lange eerste dag in ‘de sauna’. ’s Avonds gaan we met Leo en José, die uit Kapellen bij Antwerpen komen, om de hoek iets eten. Erg gezellig. Tot slot in het hotel nog even de tas inpakken voor ons verblijf de komende dagen in de Mekongdelta en dan slapen.

maandag 04-08
In de bus komt Duc naar Jan toe met een presentje nog voor zijn verjaardag van de chauffeur, de bijrijder en hem: een doosje van lakwerk. Het is een onverwacht cadeautje: erg lief. We rijden over ‘Highway nr.1’ naar My Tho. Onderweg maken we een wandelingetje door een gehuchtje, bekijken een kleine tempel en drinken koffie in een ‘hangmatcafé’ langs de ‘snelweg’.

In My To kijken we op de markt rond: een leuke markt en weer anders dan in Saigon. We maken een praatje met een Vietnamees van 60 jaar, die in moeizaam Engels met ons wil praten. We verbazen ons over zijn optimisme. Na de lunch rijden we verder. We moeten 2x met een ferry een arm van de Mekongrivier over. Aan boord komt een verkoopster langs met eierkoeken, die liggen op gehalveerde bladzijden uit een wiskundeboek. Het uitrekenen van de sommetjes geeft een aantal mannen (jawel, allen leraren) even afleiding. Na de eerste oversteek moeten we ruim 2 uur op de bus wachten, die niet tegelijk met ons mee kon. Intussen probeert een jongetje ons drinken te verkopen. Wanneer duidelijk is dat dat niet gaat lukken besluit hij het leuk te maken: wil onze namen weten. We schrijven 8 namen op en hij oefent net zo lang tot hij iedereen bij naamt kent. Zelf heet hij Tang. Als we weer verder gaan beloven we bij hem op de terugweg wat te kopen. Rond 18.00 uur komen we bij het hotel in Can Tho. Net als de avond ervoor valt er ’s avonds een tropische bui.

dinsdag 05-08
Deze ochtend stappen we in een roeiboot met buitenboordmotor om een tochtje door de Mekongdelta te maken. We varen van de Han Giangrivier, de hoofdarm van de Mekong, in steeds kleinere vaarwegen. Het is een soort grote tropische Biesbosch. We passeren een drijvende markt: een wirwar van bootjes. Daarna varen we verder en leggen aan bij het huis van een oude man die een aantal fruitbomen heeft. We krijgen een glaasje thee en fruit uit eigen tuin: rambutan, sinaasappel, kleine banaantjes, nanka, een soort lychee en ‘appel-peervrucht’. Hij houdt een aap en een python als huisdier. Na de tuin bekeken te hebben varen we weer naar Can Tho terug. Na de lunch wandelen we naar een Kmer-dorp, gelegen aan weerskanten van het water. Ontzettend veel kinderen die joelend met ons meelopen. Een oude man komt naar ons toe om een hand te geven. Een grootmoeder wil met haar kleinkind op de foto. Ook een groepje mannen vraagt of Jan een foto wil nemen. We worden met smalle bootjes naar de overkant gebracht, waar we over een aantal apenbruggetjes moeten. We drinken thee bij een paar monniken in een boeddistisch tempeltje. Er zijn 3 monniken, een zeer oude man met 2 jongere. Hij vindt het prachtig dat we bij hem komen en blijft maar thee aandragen. Weer onderweg laat een jongetje ons een emmertje met zijn vangst zien: een paar ratten, een soort krab en een grote levende kikker waarvan de poten samengebonden zijn. ‘s Avonds eten we in een restaurant aan het water.

woensdag 06-08
We vertrekken vroeg. Het zal een dag van oponthoud worden. Eerst kan de chauffeur de bus niet halen omdat die ‘ingebouwd’ is. Als we 2 minuten onderweg zijn wordt hij door de politie aangehouden omdat hij niet in die straten mag rijden. Hij heeft daar wel een vergunning voor maar wordt niet geloofd en zijn rijbewijs wordt ingenomen. Terug naar het hotel om iemand te halen die een kopie van de vergunning heeft. Deze man wordt bij het bureau afgezet en wij worden naar de pont gebracht. Na de pont moeten we een stukje lopen en gaan dan verder op een vrachtboot. De vrouw van de vrachtboot doet dit illegaal(de staat heeft dit soort vaarten in handen), dus de eerste 20 minuten moeten we beneden blijven. Onderweg krijgen we fruit. Later zitten we òp de boot en er is weer van alles te zien. Als we ergens aanleggen is het pad naar de weg versperd, dus weer terug op de boot en verderop proberen. Als we uiteindelijk bij de weg zijn is de bus nog nergens te bekennen. De gids neemt telefonisch contact op met het hotel: de bus staat nog steeds bij de politie. Mensen bieden ons stoelen aan. We besluiten dan een stuk verder te lopen naar een marktje. Onderweg zien we een klein bedrijfje dat loempiavellen en noedels maakt. Bij het marktje drinken we wat en het dorp loopt uit: daar komt nooit een toerist. Het is prachtig om te zien hoe volwassenen en kinderen zich verbazen.

Na anderhalf uur wachten komt eindelijk de bus. Wanneer we naar de tweede pont lopen horen we plotseling roepen: Jan! Leo! Tang heeft ons opgewacht en staat breed lachend met zijn blikjes frisdrank klaar. Beloofd is beloofd, dus kopen. Een van de medereizigers had het niet beloofd en koopt niet. Dit was echter niet zo door Tang begrepen en van pure teleurstelling stampvoet hij en staat bijna te huilen. Uiteindelijk wordt er toch gekocht en staat Tang te dansen met al zijn geld. Hij gaat met ons mee naar de overkant. Allemaal een hand en hij weet nog precies welke naam bij wie hoort: Carola, Sandra, Joke, Emiel, Jan, Carla, José en Leo. Hij heeft de dag van zijn leven. Dan gaan we weer op weg naar Saigon. Slechte weg en veel regen. Onderweg drinken we iets en wordt de door Carola meegebrachte lunch verorberd: broodjes, smeerkaas, tonijn in tomatensaus en fruit. Op 17.00 uur zijn we terug bij het hotel.

donderdag 07-08
Vandaag rijden we in westelijke richting. Eerst bezoeken we de Cu Shi tunnels, het gangenstelsel van waaruit de Vietcong opereerde en zich verscholen hield  Aan de hand van een kaart en een dwarsdoorsnede vertelt de gids e.e.a. Daarna een uitermate slechte video: slecht beeld en onverstaanbaar. Vervolgens krijgen we een aantal ‘vallen’ te zien, kunnen we een stukje door de ‘toeristentunnel’ om een indruk te krijgen van de geringe omvang van de tunnels en zien we de vergaderzaal, het hospitaal en de keuken, waar we thee krijgen en gekookte cassave met een mengsel van gemalen  pinda’s, zout en suiker. Het is indrukwekkend om te zien hoe dit tunnelsysteem in de Vietnamoorlog gefunctioneerd heeft. Daarna rijden we naar de Tay Ninh tempel, die overdadig versierd is. Het is een grote tempel van de Cao Dai, wiens geloof een combinatie is van boeddhisme, confucianisme, taoisme en christendom. De dienst is heel indrukwekkend door het gezang, de kitcherige entourage en de kleurig geklede aanwezigen.

Onderweg naar het restaurant waar we zullen lunchen bezoeken we een wierookstokjesfabriek en na de lunch een baksteenfabriek. Bij beide is alles handwerk, veelal door vrouwen gedaan en overal krioelen kinderen doorheen. Wat nou Arbo?!

vrijdag 08-08
We vertrekken (te vroeg voor het ontbijt) naar het Noorden en krijgen in de bus een banaan+bekertje yoghurt. Later langs de weg bij een rubberplantage wordt het meegebrachte brood met smeerkaas gegeten. Het landschap wordt steeds droger. Veel plantages van dragonfruit en druiven. Lunchen doen we in een restaurantje aan zee waar we ook pootje baden. Hier haalt Mirko zijn been lelijk open aan koraal. In de namiddag zien we bij Phan Rang het oude Cham tempelcomplex Po Kong Garai. Dit stamt uit ± 1290. Het is een prachtig complex. Ten slotte arriveren we in Nha Trang. Zowaar een luxe hotel waar we worden verwelkomd met kokoswater.

zaterdag 09-08
Vandaag een luierdag. ’s Morgens gaan we naar de haven (onderweg een zonnehoed voor mij en een pet voor Jan gekocht) en vervolgens met de boot naar een eiland met een slaperig vissersdorpje. Het laatste stukje van de boot naar het eiland worden we overgezet door kinderen in ‘mandbootjes’.

Na het eilandbezoek wordt de boot ergens stilgelegd om te gaan snorkelen en zwemmen. Het water is heerlijk van temperatuur, maar ongelooflijk zout. Het snorkelen wil niet echt lukken. Aan boord is een vrouw die, op verzoek, je pedicuurt, onthaart of een massage geeft. Jan maakt nog een smak van het dak op de voorplecht, maar de schade blijft beperkt tot een bloedneus en een klein wondje boven de wenkbrauw. Daarna krijgen we uitgebreid warm eten wat we laten we zakken op een klein strandje waar we op ligbedden een uurtje luieren. Op het eind van de middag keren we terug naar de haven, maar onderweg krijgen we eerst nog papya, ananas, watermeloen, rambutan en dragonfruit.

zondag 10-08
Vanmorgen huren we samen met José en Leo fietsen: rammelende vehikels zonder rem. We leren hoe je moet fietsen in Vietnam: dus niet bij linksaf achterom kijken en pas gaan als je denkt dat het kan. Nee, je gaat gewoon langzaam naar links zonder kijken en dan rijden ze vanzelf om je heen! In Nha Trang is het ontspannen fietsen. Eerst bekijken we de Longson tempel. Terwijl wij er zijn is er een soort ritueel met eten voor de monniken. Op de heuvel achter de tempel staat een enorm Boeddhabeeld met daaronder portretten van monniken en nonnen die zich uit protest tegen het Diem regime verbrand hebben. Het is vandaag 38°. Vervolgens naar de Pho Nagar Chamtorens en een kleine vissersgemeenschap die in huizen op palen wonen. Vervolgens rijden we, inmiddels met ook Mirko erbij, naar de Hon Chong kaap: een granieten rots in zee. We bekijken dit alles vanuit ligstoelen onder een bamboe afdak. Tegen 14.30 uur vertrekken we waarbij Mirko ons naar de ‘ijssalon’ brengt. Lekker ijs. Vervolgens naar het hotel om nog een koele duik in het zwembad te nemen. Maar dat valt tegen: het water is troebel en bijna warm. ’s Avonds met de hele groep aan de boulevard gaan eten.

maandag 11-08
Een lange dag: 6.30 vertrokken en om 17.30 uur komen we in Kontum. Onderweg zien we de zoutvelden bij Nha Trang.

Het eerste deel van de tocht is het landschap erg mooi. Onderweg bij een huis wordt er gevraagd of we in de tuin naar de groeiwijze van peper en koffie mogen kijken. Ook gember en zoete aardappel krijgen we te zien. Verder een boom met grote witte stekelige rupsen. De man heeft van de regering een soort bonus gekregen als hij zijn tuinderij in het Centrale Hoogland zou beginnen. In de Centrale Hooglanden verbouwt men vooral koffie, peper, rubber en mais.

dinsdag 12-08
Vandaag maken we een wandeling langs dorpen van minderheden. Ze zijn erg arm, maar heel vriendelijk. Als eerste zien we een groot rong-house, een soort gemeenschapshuis. Een man nodigt ons uit zijn huis en gezin te komen zien. Ook hier weer heel veel kinderen.Daarna door een paar dorpen.

Zo luidruchtig als ze in de Mekongdelta waren, zo timide zijn ze hier. We eten ons brood op in een rong-house en drinken bij een dorpsoudste een soort rijstwijn. Over een zeer slechte modderige weg rijden we verder en maken dan een wandeling naar de rivier/waterval waar we de meegebrachte rambutans opeten. Deze dag is er een gids van de streek meegegaan en een (zeer enthousiaste) doofstomme jongen, die een soort huilend geluid maakt. Toeristen zijn hier nog vrijwel onbekend.

Er is in dit gebied zwaar gevochten tijdens de Vietnamoorlog: we zien vlakbij Kontum een aantal bunkers en ergens een verroeste huls van een bom. Het landschap is erg mooi: een kom omgeven door bergen. ’s Avonds eten we bij een huisje waar ze op houtskoolvuurtjes pannenkoekjes bakken. Deze worden gevuld met tauge en garnalen. Verder een soort sate en loempiaatjes. Met drankjes en bananen toe betalen we ƒ2,50 per persoon(!)

woensdag 13-08
Na het ontbijt maken we een wandeling bij Kontum. Deze streek is overwegend katholiek en een van de gebouwen die we zien is het vroegere seminarie.  Daarna lopen we door 2 Bahnar dorpen. Weer valt er een tropische bui. Dit is echter de eerste keer dat we onze regenjassen aan moeten doen, want de andere buien vielen terwijl we in de bus zaten of ’s nachts. De huizen zijn groter dan bij de minderheden die we gisteren zagen en er is aanzienlijk meer vee. Dan bezoeken we een weeshuis, dat ook een klein project van Baobab is. Het wordt gerund door nonnen. Het ziet er schoon en verzorgd uit. Na e.e.a. bekeken te hebben worden we onthaald op vruchtenwijn, bananen en vers gebakken croissants. De kinderen dansen, zingen en spelen volgens de Bahnar tradities. Dan in de bus richting Qui Non. Het eten in het hotel is erg duur.

donderdag 14-08
Naar Hoi An. Onderweg stoppen we langs de kust: verlaten strand, azuurblauwe zee, heerlijk water. Hier zijn we van 10.15 tot 12.45 (inclusief zeer uitgebreide lunch). Eind van de middag komen we aan in Hoi An. Voor het eten nog gauw naar een winkeltje om een bestelling voor kleding te doen. Hoi An is een klein, vriendelijk oud stadje.

vrijdag 15-08
Na het ontbijt lopen we met Leo en José Hoi An in. Eerst zien we Tran Family Chapel. Je wordt er ontvangen met thee en geconfijte kokosnoot. Daarna wordt ons e.e.a. verteld over de geschiedenis van het huis en de bouw. In het voorouderaltaar staan langwerpige kistjes van de overledenen waarin een aandenken zit, bijv. een ring of armband. Vervolgens naar de Phunoc Kien Hal: een gemeenschapsgebouw met een tempel van de beschermgodin van de zee. Het is een schitterend versierd gebouw. We lopen verder en drinken ergens bij een stalletje een drankje gemaakt van suikerriet. In de Franse buurt bezoeken we een oud Frans huis (Tran Duong). Ook hier weer thee. Vanaf de Cam Nam brug heb je een mooi uitzicht en via de markt lopen we verder. De lunch wordt gebruikt In een restaurant midden op het water. Dan valt er een weer tropische regenbui; het is ten slotte regentijd. Na de bui zien we de Japanse brug met de hond en de aap (aan de brug werd begonnen in het jaar van de aap en was klaar in het jaar van de hond). Over de brug een oud Japans huis bekeken en tot slot richting postkantoor en bank om de financiën weer aan te vullen. ’s Avonds heerlijk eten bij Le-restaurant: een mie gerecht, white roses (gestoomde wontons in een zoetzure saus), gefrituurde wontons met zoetzure groenten en guacemole. Gebakken banaan met chocoladesaus toe. Lekker koken kunnen ze wel in Vietnam.

zaterdag 16-08
Om 6.30 uur zijn we al op de vismarkt: een gekrioel van uitsluitend vrouwen die de vis aan het verhandelen zijn. De aanvoer is per boot. Dan gaat de vis in ronde platte manden en wordt vervolgens in porties verhandeld. Het is een drukte van belang en prachtig om te zien. Daarna ontbijten en op de fiets richting strand (ongeveer 20 minuten fietsen), waar we tot halverwege de ochtend blijven. ’s  Middags vertrekken we naar Hue. Bij de Van-pas regent het en alles is grijs, dus helaas geen mooie foto. In Hué hebben we een luxe hotel: voorlopig het laatste. ’s Avonds eten we op het dek van het floating restaurant: een chique etentje (bediening, messenleggers voor je stokjes, aparte schaaltjes voor alles). De temperatuur op de boot is aangenaam. We varen nog een stukje op de Parfumrivier en de avond wordt opgeluisterd door een muziek/dansgroep, gekleed in traditionele kleding en ze bespelen autentieke muziekinstrumenten. Het gezang klinkt als kattengejank, alleen de snaar- en tokkelinstrumenten klinken beter. Alles bij elkaar toch erg leuk. Japanners aan de tafel naast ons bieden ons aan van een plaatselijk drankje te proeven. Jan heeft nog een gesprek met een Vietnamese die al 30 jaar in de USA woont en hier nu voor het eerst samen met haar man (echte Amerikaan) terug is. Zelf was ze al 2x eerder terug. Dit luxe avondje kostte wel ƒ30,- voor ons tweeën. Waar krijg je dat nog in Nederland?

zondag 17-08
Vandaag per ‘drakenboot’ de Parfumrivier op naar de Phuoc Duyen pagode en de Thien Mu tempel. We zien de jonge monniken, wiens haar gedeeltelijk is geschoren. Een raar gezicht zo’n pluk haar op een verder kaal hoofd. Hoe meer hoofdhaar ze hebben, hoe meer er nog geleerd moet worden over het Boeddhisme. De graftombe van keizer Minh Mang valt wat tegen: zwaar vervallen. Vervolgens naar de graftombe van keizer Khai Dinh, die wel erg mooi is. Al dit prachtigs heeft wel een bijsmaak als je hoort hoeveel mensen hier tegen een hongerloon aan gewerkt hebben en hoevelen van honger bezweken zijn. Met de bus gaan we naar de citadel en de purperen verboden stad. Hiervan zijn een paar gebouwen mooi, de rest is ruïne. Maar desondanks kan je hier uren rondlopen. ’s Avonds is er een afscheidsetentje met de chauffeur, busboy en gids.

maandag 18-08
Met een van de laatst gebouwde Fokkers vliegen we van Hué naar Hanoi. Misselijk. Daar meteen met de bus naar Halong Bay over een vreselijk slechte weg, dus nog veel zieker. Onderweg nog in een dorpje gestopt waar veel aardewerk wordt gemaakt en ten slotte komen we tegen de avond in Halong Bay.

dinsdag 19-08
Met de boot gaan we eerst naar een klein havenplaatsje met een markt. Hier liggen complete varkenskoppen en zien we  een ‘orenschoonmaker’ aan het werk. Heel gewoon hier. Daarna varen we Halong Bay in. Hier komen duizenden rotseilandjes boven water.

Het geeft steeds andere prachtige uitzichten. Onderweg zwemmen we van de boot naar een strandje en dan een overvloedige maaltijd aan boord: soep, rijst, komkommer, brood, krab, garnalen, inktvis, andere vis, een vleesgerecht, een groentegerecht, een taufugerecht en druiven toe. Na op een ander plekje nogmaals gezwommen te hebben varen we terug en zijn rond  het avondeten weer bij het hotel.

woensdag 20-08
Vandaag terug naar Hanoi, waar we rond de middag arriveren. Na eerst gegeten te hebben slenteren we wat door Hanoi. We kopen een hoedje voor Pascal, een paar cd’s en nog wat klein spul. Hanoi is gezelliger dan Saigon en heeft ook veel meer bomen. Rond het Hoan Kiem meer (meer van het teruggegeven zwaard) hangt iedereen etend, kaartend en schakend rond. De Ngoc-Son tempel op een eiland in het Hoan Kiem meer wordt natuurlijk ook bekeken. Daarna eten we overheerlijk ijs op een terras aan het water.

’s Avonds bezoeken we een voorstelling van het waterpoppentheater. Erg leuk en humoristisch. Het verhaal wordt met begeleiding van slag- en tokkelinstrumenten en zang verteld. Zeer de moeite waard.

donderdag 21-08
Vandaag met een klein busje naar Ma Chau.In Hanoi echte files, niet van auto’s maar van fietsen en brommers. Op afstand (je mag niet dichtbij komen) zien we de grote waterkrachtcentrale, die heel Vietnam plus een gedeelte van Laos en Cambodja bedient. Even na het middaguur arriveren we in een Thai gemeenschapje, waar we bij een familie in een groot huis zullen logeren. We krijgen thee en later noedelsoep. Eten doen we, zittend/liggend op matjes, op de grond. Na een kleine siësta maken we een schitterende wandeling van ongeveer 2 uur.

’s Avonds worden we getrakteerd op een voorstelling van traditionele Thai dansen in het naburige dorp. Bij terukomst zijn de matrasjes neergelegd en de klamboes opgehangen. Om 10.30 uur gaat het licht uit en slapen we met zijn allen gebroederlijk naast elkaar.

vrijdag 22-08
Vanmorgen eerst een stuk met de bus naar de rivier. Hier stappen we in 2  platte boten en worden 8 km stroomafwaarts aan wal gezet. We wandelen in 2 uur terug. Na een busrit van een uur maken we een lange wandeling van een kleine 15 km. Aanvankelijk is het heel erg warm en het tempo is hoog. Na verloop van tijd gaat de zon af en toe weg. De wandeling door bergachtig terrein is mooi, maar zwaar en op het eind moeten we nog door een riviertje waden. Maar onze inspanningen worden beloond want op het eind van de wandeling wacht ons koud bier.

zaterdag 23-08
We staan op met regen en dat zal de hele dag zo blijven. Onderweg zien we de gevolgen van de staart van de tyfoon Winny: overstomingen, veel omgewaaide bomen, straten die volledig blank staan en veel regen en heel veel wind. Rond lunchtijd weer in Hanoi, waar door de storm overal de stroom is uitgevallen. ’s Middags (het regent nog steeds) gaan we naar het historisch museum en troosten ons daarna met iets lekkers bij de ijssalon aan het meer. ’s Avonds eten we met de hele groep. Het eten is verrukkelijk, maar overdadig: groentensoep, gefrituurde garnalen, eend in sinaasappelsaus, gebakken vis met knoflook, gebakken rijst, patates frites, roergebakken groenten, varkensvlees in zoetzuur en geflambeerde banaan toe.

zondag 24-08
Om 4.30 (!) vertrekken we voor de treinreis naar Cau Lai, een plaatsje aan de Chinese grens. We komen daar om 16.00 uur aan. De trein heeft harde houten banken en rijdt erg langzaam. Voordeel is dat je de omgeving heel rustig kunt bekijken. Steeds komen er verkopers langs met drinken, brood en vooral eieren. Van Cau Lai naar Sapa gaat het met een gammel busje. Het landschap is schitterend. Jammer dat het de hele dag regent: er hangen veel wolken tussen de bergen. Om 18.15 komen we in Sapa aan.

maandag 25-08
Ontbijt met yoghurt en een pannenkoek met honing en banaan. Een ondergrondje voor een stevige wandeling. Onderweg zien we veel Hmong minderheden gekleed in indigoblauw met gekleurde versieringen, een rood hoedje en de meisjes met blauwe beenwarmers. Ze dragen veel sieraden. Je ziet ze overal lopen met manden op hun rug met hout of bladeren. De wandeling gaat over een steenachtige, maar ook zeer glibberige weg (soms tot je enkels in de modder) met complete watervallen naar een Hmongdorp waar we bij bekenden van Carola langs gaan.

Het huis is erg donker en rokerig. Vervolgens lunchen we op een paar grote stenen. Met een deel van de groep lopen we verder (de rest ziet het niet meer zitten). Het landschap is schitterend. We lopen naar een dorp waar de Zay wonen, een kleine minderheid. Zij dragen geruite doeken om het hoofd en gekleurde asymetrische pakjes. Aan de rivier bij een hangbrug rusten we uit. Jongetjes springen van de brug in de rivier. Paarden worden er gewassen. Dan terug en aan het eind van de middag zijn we weer bij het hotel.

dinsdag 26-08
Vandaag gaan we een wandeling maken naar de Red Zao minderheden. Jan gaat niet mee, omdat hij zich niet zo lekker voelt. Omdat de eerste 6 km over de weg gaan en de groep daar weinig zin in heeft probeert Carola een paar jeeps o.i.d. te regelen. Uiteindelijk wordt het de lokale bus die speciaal komt terugrijden en geduldig wacht tot iedereen van de groep zijn ontbijt/lunchpakket heeft afgerekend. De passagiers doen net of dit heel gewoon is. Als we afgezet zijn lopen we over mooie paden door de bergen en steentje springend door de rijstvelden naar het dorp. De vrouwen laten zich alleen fotograferen als je wat van ze koopt, dus er worden heel wat armbanden, oorbellen, kettingen, lapjes en mutsjes gekocht.

De kinderen zijn erg schuw en lopen weg. Na de lunch lopen we via prachtige, maar glibberige paden binnendoor naar boven waar Sapa ligt. Over boomstammetjes gaan we over riviertjes maar als we bij een ca 20 m brede rivier komen moeten de schoenen en sokken toch uit en er doorheen. Als we aan de weg komen die naar Sapa leidt  neem ik een taxibrommer voor 5000 dong (ƒ1,-) naar het dorp. Ik moet me stevig aan mijn bestuurder vasthouden want hij raast behoorlijk over de weg. In Nederland zou het niet in mijn hoofd opkomen zoiets te doen! Wanneer we later in een café een glas van de plaatselijke wijn bestellen krijgen we die geserveerd ub een limonadeglas tot de rand gevuld!

woensdag 27-08
We doen de laatste inkopen op de markt in Sapa: giletjes voor de meisjes en Pascal. Daarna maken we een wandeling naar de waterval. De weg is vreselijk glibberig en het laatste stuk is bijna handen- en voetenwerk, maar de waterval is de moeite waard. Op de terugweg vinden we een betere weg binnendoor. Net terug begint het te regenen: we hebben weer geboft. In de loop van de middag vertrekken we met de bus naar Cao Lai waar we om 18.00 uur met de nachttrein zullen vertrekken. We slapen met 6 in een couchette (houten bank, rieten matje, kussentje), wel gezellig, maar weinig slapen.

donderdag 28-08
Om 5.00 uur zijn we terug in Hanoi. 2½ uur laten vertrekken we op de fiets naar het mausoleum van Ho Chi Min. Er staat een gigantische rij mensen te wachten. Niet echt uitnodigend. We moeten rugzak en fototoestel afgeven. Als toeristen worden we ergens tussen de rij geschoven en binnen 5 minuten kunnen we naar binnen. Dit is natuurlijk erg prettig, maar ook genant. De Vietnamezen vinden dit echter heel gewoon. Om de 5 m militairen. Twee aan twee (niet stilstaan) langs oom Ho. Daarna wordt de rij door het huis (op palen) van Ho Chi Min geleid en en passent zien we de one pillar pagode, die erg tegenvalt. Dan fietsen we naar de tempel van de literatuur, die zeer de moeite waard is en bijzonder sfeervol. We horen daar ook een korte muziekuitvoering met traditionele instrumenten. Na wat gegeten te hebben fietsen we verder om het West Lake (ca 12,5 km). Onderweg passeren we een hele oude pagode die aan het water staat en waar een monnik ons de pagode laat zien. Uiteindelijk belanden we weer bij onze ‘stamkroeg’ bij het Hoan Kiem-meer om wat kouds te drinken en ijs te eten. Onze laatste activiteit deze dag is de tassen inpakken voor de terugreis.

vrijdag 29-08
Na het ontbijt nemen we afscheid van Carola: haar vliegtuig gaat 2 uur eerder. We  worden door bus+gids gehaald en vertrekken weer van Hanoi naar Bangkok. Daar komen we om in de loop van de middag aan. Omdat we 9,5 uur moeten wachten hebben we afgespoken Carola ergens te ontmoeten en gezamenlijk Thais te gaan eten. Maar het zit tegen. T.g.v. een wolkbreuk lange files: om 19.15 stappen we eindelijk uit de  bus in het centrum van Bangkok. Carola staat er niet en Jan en ik besluiten met dezelfde bus weer naar het vliegveld terug te gaan. Carola blijkt bij de volgende halte te staan. Gelukkig kunnen we haar vertellen waar de groep staat. Om 21.15 zijn we samen weer terug op het vliegveld. En nu nog de lange vlucht terug.   zaterdagochtend 30-08

Pffffff.... eindeljk thuis na een prachtige vakantie.

N.B. In 2007 is Carola, onze vrolijke en deskundige reisleidster, op 38-jarige leeftijd aan kanker overleden.

 

 

Home Reizen van Jan en Carla

Baobab