Frankrijk

Auvergne/Peubras

Naar Anniek en Gijsbert 15 juni – 22 juni 2019

Dag 1, zaterdag 15 juni
Tegen zeven uur vertrekken we; het regent. Vervolgens gaan we bij Aalten de grens over en rijden in Duitsland over de wat kleinere wegen zuidwaarts en komen bij Venlo Nederland weer binnen. Verder via Maastricht en Luik naar Luxemburg. Daar is het net droog en de tank half leeg dus tijd voor een korte pauze. Even na Luxemburg, richting Metz, zijn er ingrijpende wegwerkzaamheden en zien we in tegengestelde richting een enorme file staan. Daar gaan we volgende week dus niet langs! Het weer is behoorlijk wisselvallig: zonnetje – regen- veel zon, tot we bij Beaune een enorme hoosbui krijgen. Desondanks gaat de reis voorspoedig. Bij Chalon-sur-Saone Sud gaan we van de péage af en dan is het nog een heel eind rijden, waarbij hele grote stukken over 80 km wegen. Dat schiet niet echt op. Maar na 11½ uur arriveren we om half zeven bij Anniek en Gijsbert. We worden heel hartelijk ontvangen; het voelt goed.

Er is natuurlijk in de loop der jaren veel veranderd, dus eerst een rondleiding: de moestuin, pergola’s met rozen en daaronder allerlei verschillende bloemen.

De bloemenborder langs de zijkant van het huis. En dan de levende have: bijen, kippen, ganzen, eenden, twee ezels en last but not least: Burka de border collie.

En tot slot alle 100% zelfgemaakte bouwsels: het ‘hooibergverblijf’ voor de kippen, de onderkomens voor de ganzen/eenden en de ezels, de sauna en de pizzaoven.

En inmiddels worden er al weer voorbereidingen voor een te bouwen garage getroffen! Er is de afgelopen jaren veel werk verricht; petje af. We drinken een glas kir op het weerzien en dan rijden ze ons voor naar de gîte in La Loubière waar we de komende week zullen slapen, een gehucht zo’n kilometer of vijf verderop. We krijgen van Anniek een ‘ontbijttas’ mee: crackers, koffie en thee, jam en honing, melk en jus d’orange. We kunnen er voorlopig tegen.

Dag 2, zondag 16 juni
Slecht geslapen, vooral Jan. Anniek en Gijsbert hadden ons uitgenodigd voor een wandeling (± 15 km), met een eenvoudige maaltijd na afloop, die af en toe in Moureuille wordt georganiseerd. Maar gezien de problemen van de afgelopen nacht durft Jan zo’n lange wandeling niet aan en wil niet mee. Uiteindelijk gaan we toch met z’n vieren een wandeling maken, maar dan wat korter. Het is heerlijk rustig in een mooie landelijke omgeving.

Daarna drinken we, uiteraard buiten want het is prachtig weer, koffie met heerlijke zelf gemaakte chocoladetaart. Moet dat recept vragen!

Na een glaasje rosé gaan we rond het middaguur naar ons tijdelijke huis voor Jans schoonheidsslaapje, wat lezen op het terras, etc., etc. Aan het eind van de middag keren we terug naar Peubras, waar we in de tuin heerlijk barbecueën.

Dag 3 maandag 17 juni
Nu allebei een prima nacht gehad. In de ochtend rijden we naar St.Éloy-les-Mines. De naam zegt al dat het ooit een mijnwerkersstadje was.

Nu staat er een grote fabriek, Brockwool, die tegenwoordig de grote werkgever van de omgeving is. Het is maandagochtend, dus veel winkels gesloten, maar er zijn toch ook wel heel veel bedrijfjes definitief opgedoekt. Het stadje maakt een armoedige indruk. Een aantal etalages lijkt gevuld te zijn met kleding of producten van vlak na de oorlog. Nee, echt vrolijk worden we er niet van. Bij de supermarkt halen we een klein notenbrood en wat harde Franse kaas. Lekker voor tussen de middag. Tegen vieren zijn we weer in Peubras en na een kop thee stappen we met z’n allen in de auto en gaan op weg naar het kasteel van Claire en Pierre. Claire Basler en Pierre wonen in het Chateau de Beauvoir in het gehucht Échassière. Claire is een behoorlijk bekende èn commerciële kunstenares, die uitsluitend (veld)bloemen, grassen en ook bomen schildert op grote doeken. En verder decoreert ze muren en/of plafonds van o.a. landhuizen, hotels en restaurants met bloemen en planten. Anniek en Gijsbert werken geregeld voor haar: in het begin wat klussen, maar nu voornamelijk het vertalen tijdens de open dagen (zij spreekt alleen Frans), het bezorgen van haar schilderijen door heel Europa, het verzenden van haar boek, de website/mail, enz. De twee wonen dus in een kasteel; en dan ook ècht een kasteel.

Prachtige bloementuinen, torens -waarvan de ene van rond 1200 met stenen wenteltrappen. Het stulpje telt zeker veertig (!) kamers, die voor een groot deel als gastenkamers gebruikt worden. Alle anders gedecoreerd en gestyled met veel vazen met bloemen, takken, enz. enz.

Het is heel erg indrukwekkend allemaal, maar zachtjesaan krijg je het gevoel zelf bloem te worden. Dus verder naar de echte natuur. We rijden naar het riviertje de Sioule. De Sioule en omgeving doen ons sterk denken aan de Ourthe in de Ardennen. Aan een klein kiezelstrandje bij de rivier stoppen we en genieten bij ondergaande zon van de omgeving onder het genot van een glas rosé met wat knabbels erbij.

Terug in Peubras eten we ’s avonds weer in de tuin.

Dag 4, dinsdag 18 juni
Vanochtend is de lucht enigszins bedekt. We maken met ons tweeën een wandeling naar Servant, een plaatsje een paar kilometer verderop, waar net buiten het dorp een meertje ligt. Eerst onderweg een kop koffie en dan maken we een rondje om het meer.

Het is intussen weer behoorlijk warm geworden. Maar wat is het heerlijk rustig. Genieten van het uitzicht, de vredig grazende koeien, de vele veldbloemen en we zien een paar roofvogels. Na opzoeken thuis blijken het rode wouwen geweest te zijn.

Op de terugweg nemen we het verkeerde pad, maar gelukkig is de omweg niet al te groot. In de loop van de middag gaan we weer naar Peubras en vermaken ons met het bekijken van oude fotoalbums (op ons verzoek). Dat geeft veel herinneringen.

Aan het eind van de middag komen er vrienden, een Nederlands stel, die ook blijven eten: zelf gemaakte pizza’s gebakken in de zelf gemaakte pizzaoven. De oven rookt behoorlijk; waarschijnlijk nog vochtig, want het is de eerste keer dat hij na de winter gebruikt wordt. Maar de verschillende pizza’s smaken goed en met een wijntje erbij is het heel gezellig met z’n allen.

Dag 5, woensdag 19 juni
Het heeft ’s nachts geregend en gewaaid, maar ’s morgens is het droog. We zijn om negen uur bij Anniek en Gijsbert, want we gaan een rit door een deel van de Auvergne maken. Gijs rijdt met onze auto. We rijden over kleine wegen wederom langs de Sioule en stoppen in Lisseuil, een piepklein plaatsje met een even zo klein romaans kerkje. Op de deur een groot plakkaat: l’Eglise ouvert. Mooi niet. Wat verderop langs de rivier is een kuuroord en in het park langs het water is een bassin met warm mineraalwater uit een bron.

In het plaatsje Queuille kunnen we van bovenaf prachtig een meander van de Sioule zien

Tegen het middaguur zijn we in berggebied aangekomen: het Massif de Sancy. Hier wordt ’s winters geskied en zo hier en daar zie je nu nog kleine plakken sneeuw boven liggen. We vinden langs een zijweggetje een kleine auberge, zetten de auto daar neer en gaan nog een kleine wandeling maken want de hond wil ook wel even lopen. Overal bloeit de brem. Langs de berghellingen zie je grote gele velden met deze struiken, prachtig. Er loopt hier een heel klein riviertje, dat vrijwel het begin van de Dordogne blijkt te zijn. Die loopt dus vanuit midden Frankrijk in rechte lijn in westelijke richting. Witte koeien grazen aan het kleine stroompje, tussen bomen en de gele brem. Hoe romantisch wil je het hebben? Terug naar het restaurant, waar we op het terras o.a. forel eten en natuurlijk kaas uit de Auvergne.

We besluiten het afsluitende kop koffie in Mont Dore te nemen, een stadje een klein stukje terug op de weg. Het hele gebied is vulkanisch, dus er zijn hier ook veel termaalbaden, net als in Vichy. Dat is ook te zien aan de huizen uit het begin van de vorige eeuw: het straalt grandeur uit. We lopen wat rond en gaan ook nog even het gebouw van het thermaalbad en het zwarte (lavasteen) kerkje binnen.

Een kop koffie op een terras en weer verder. Via een andere weg gaan we weer op huis aan. Nog een stop in Orcival, waar we nog iets drinken en de 12e eeuwse basiliek bekijken. De Notre Dame d’Orcival is een erg mooie romaanse kerk. Heel indrukwekkend.

Vooral de 12e-eeuwse Maria met kind is bijzonder.

Ook de kruiswegstaties, hoewel niet echt oud, vind ik mooi. Helaas zijn de foto’s hiervan mislukt. In de crypte van de kerk zie ik, naast een paar heel oude beelden, een heel modern tabernakel. Ook dat is erg mooi. Na wat omrijden vanwege een wegomlegging zijn we rond half zeven terug in Peubras en rijden dan meteen door naar ons vakantiehuis in La Loubière.

Dag 6, donderdag 20 juni
Vandaag gaan we met Anniek naar Clermont-Ferrand ongeveer een uur rijden van Peubras. We zetten de auto aan de rand van de stad bij de Auchan (super-supergrote supermarkt) en gaan met de tram naar het centrum. Het trekken van de kaartjes heeft enige voeten in de aarde, maar het lukt. In het centrum eerst koffie, dan naar de toeristeninformatie en vervolgens naar de kathedraal. Helaas is het net twaalf uur geweest en ook een kerk heeft lunchpauze.

Dan maar eens verder kijken.

We komen bij de romaanse kerk Notre-Dame-du-Port, een kerk die volledig is ingebouwd door huizen. De kerk is van het eind van de 11e eeuw en heeft een mooi timpaan boven een van de toegangsdeuren.

Binnen is de kerk sober, met mooie oude pilaren, maar inmiddels wel zachtgeel gekleurd waardoor het idee van een erg oude kerk wat verloren gaat.

Beneden in de crypte staat een kleine zwarte madonna uit de 18e eeuw en een oude doopvont. Als je om de kerk loopt ziet de kerk er boven de apsis heel anders uit. Het doet ons denken aan de kerk in Monréale op Sicilië, waarbij de voor- en achterkant ook zo verschilden. Dit dak is goed te zien vanaf het belvédère. Maar dat is even zoeken. Dankzij vriendelijke voorbijgangers komen we er: het blijkt een soort binnenbalcon van een appartementengebouw te zijn!

We slenteren wat door de stad, lopen door het park, eten een kleinigheid voor de lunch en kijken onze ogen uit.

Dan komen we weer terug bij de kathedraal. Als je hem van buiten ziet is het een hele sombere, want van zwarte lavasteen gebouwde kerk. Binnen is de kerk erg imposant. Heel hoog en dit effect wordt nog versterkt door de vele hoog oprijzende pilaren. Verder heeft de kerk schitterende glas-in-loodramen en nog veel meer bezienswaardigheden.

We lopen verder door de stad, waarbij we o.a. de overdekte markt binnengaan. Dan weer terug met de tram naar de Auchan, waar we wat wijn en andere kleinigheden inslaan. Dan rijden we terug naar Peubras. ’s Avonds eten we een ovenschotel die Gijsbert heeft klaargemaakt. Weer een mooie dag!

Dag 7, vrijdag 21 juni
Laatste dag, regen! Geen reden dus om haast te maken. Na de koffie gaan we op zoek naar een meertje dat bij St. Éloyes-les-Mines in de buurt ligt. Het schijnt dat men de ingestorte mijnschachten vol heeft laten lopen met water. We lopen een rondje om het meer en kijken nog even in de kerk van een gehucht aan het water. Het meertje blijkt kleiner dan gedacht, dus de ronde is snel gelopen. Niet heel erg, want het blijft regenachtig.

Wat later nog even naar de Carrefour om iets te eten te halen voor tussen de middag en wat proviand voor morgen onderweg. ’s Middags wat lezen, etc. en wat voorbereidingen treffen voor morgen, zodat we vroeg kunnen vertrekken. Aan het eind van de middag weer richting Peubras. Tegen etenstijd rijden we naar een restaurant aan de Sioule voor het afscheidsetentje. Onderweg maken we nog een korte stop in Ébreuil, waar een voormalige 12e eeuwse abdijkerk staat. De kerk is heel eenvoudig, weinig versiering maar heeft wel een aantal fresco’s.

Verder naar St. Gal-sur-Sioule, waar we bij Moulin de St. Gal zullen eten. Helaas regent het nog steeds, dus op het terras met zicht op het water zit er niet in.

We eten er heerlijk en rijden dan voor de laatste keer naar Peubras om Anniek en Gijsbert af te zetten. Het afscheid is, wat Anniek en mij betreft een beetje emotioneel. We hadden ons de afgelopen week geen mooier samenzijn kunnen wensen!

Dag 8, zaterdag 22 juni
We vertrekken even over half zeven met regenachtig weer. Gezien de files bij Luxemburg rijden we nu over Moulins, Troyes, Reims en bij Charleville-Mézières gaan we de grens met België over. Na een lange, maar voorspoedige rit zijn we om kwart over zes weer thuis.

Home Reizen van Jan en Carla