Andalusië
28 april-7 mei 2005
Om even over 05.00 uur met de trein uit Weesp vertrokken. Keurig 3 uur (!) te voren, zoals was gevraagd, stonden we dus om 05.40 uur bij de balie van Martinair. Echter geen personeel, dus ook geen tickets. Na zo’n 2½ uur wachten worden er voor de hele groep nieuwe tickets met de hand uitgeschreven! Al met al precies op tijd bij de gate om in te stappen.
We hebben een goed zicht en kunnen de topografie van Frankrijk en Spanje aardig volgen. Om 11.40 uur raken de wielen van het vliegtuig de grond van Malaga. Ondanks de drukte op het vliegveld hebben we de bagage supersnel. Dan in de bus naar Trevélez, waar we halverwege de middag zullen aankomen. Het is een mooie weg: eerst de snelweg langs de kust en daarna een zeer bochtige smalle weg de bergen in. Trevélez is een klein Spaans bergdorp in de Alpujarras, waarvan gezegd wordt dat het het hoogst gelegen (1480m) dorp van Spanje is en het is bekend om zijn in de berglucht gedroogde hammen (o.a. de Serranoham). Het bestaat uit een beneden-, een midden- en een bovendeel. Er zijn wat hotelletjes en een paar souvenirwinkeltjes. In Trevélez kost het nogal wat moeite om het hotel te vinden: de bus moet op het smalle bergweggetje (een kant steil naar beneden) zelfs keren. Dit niet tot genoegen van iedereen. Uiteindelijk lopen we de laatste 100m met de bagage naar het hotel.
Trevelez, vroeg in de ochtend
We wandelen wat door het dorp, met veel zeer steile straatjes en drinken wat. Dan een praatje van Willem, onze reisleider en om 20.00 uur eten we gezamenlijk.Vrijdag 29 april
Na het ontbijt halen we eerst wat brood en kaas en beginnen dan aan een stevige wandeling de bergen in. Het is een mooie tocht met schitterende vergezichten. Wel bijna voortdurend stijgen. Jammer dat het een beetje heiig is. Onderweg ontmoeten we een oude Spanjaard bij zijn huisje, die samen met mij op de foto wil. Hij biedt me zijn stok als steuntje voor onderweg. Dit aanbod heb ik toch maar vriendelijk afgeslagen: hij heeft zijn stok harder nodig dan ik. We kruisen irrigatiekanalen, die nog door de moren zijn aangelegd en ze liggen soms zo hoog dat het lijkt alsof het water omhoog stroomt: een raar gezicht.
Moors irrigatiekanaaltje Huis in de Alpujarras
Na ruim 3 uur klimmen eten we bij zo’n stroompje: wat is het leven mooi als je in zo’n schitterende omgeving in het zonnetje een heerlijk vers stokbroodje met schapenkaas eet! Als de sneeuw niet heel ver weg meer is besluiten we terug te gaan naar het dorp. Eerst wat drinken op een terras en daarna de benen rust gunnen. ’s Avonds borrelen en eten we samen met een ander stel; erg gezellig. Dan het bed in want het wordt een korte nacht. Zaterdag 30
april
Om 04.30 opstaan om de bus naar Granada te nemen. Met taxi’s vanaf de busterminal naar het
hotel waar we rond 08.30 uur zijn.
Voordat we e.e.a. gaan bezichtigen
drinken we koffie met gebak in een mooi koffiehuis. Daar zijn de Spanjaarden
goed in: gebak en zoetigheid. Later in de ochtend bezichtigen we de Capilla
Real, waar de grafmonumenten en sarcofagen van belangrijke Spaanse koningen en
koninginnen zijn. Het is een prachtige kapel. In het museum schitterend
geborduurde oude misgewaden en veel schilderijen, m.n. van de Vlaamse meesters.
Daarna bekijken we de kathedraal, die een mooi orgel, met de zo genaamde
‘Spaanse pijpen’ heeft. De kathedraal is groot, overwegend wit en enigszins
leeg. Naast de kathedraal ligt de Alcaiceria, een mooie Arabische soek, waar men
in de middeleeuwen vooral zijden stoffen verkocht. Nu zijn er
souvenirwinkeltjes. We kopen wat te eten en gaan naar onze kamer om uit te
rusten van de vermoeiende ochtend.
Ingang van de Capilla Real Orgel in de kathedraal
De Alcaiceria, de Arabische soek Straatje in de oude moorse wijk Albaicin
’s Middags lopen we naar Albaicin, de oude Arabische wijk met veel keitjes, veel hoogteverschil en veel smalle schilderachtige straatjes. Af en toe schitterende uitzichten op de stad, het Alhambra en de Sierra Nevada. Vervolgens lopen we naar de wijk Sacromonte, de oude zigeunerwijk die nog boven de wijk Abaicin ligt. Lichtelijk uitgeput drinken we daarna wat op een terrasje en gaan weer naar onze kamer om bij te komen. ’s Avonds eten we paella (je bent in Spanje of niet) op een terras in de buurt van de kathedraal. Wat een weelde om ’s avonds om 23.00 uur nog buiten te kunnen zitten.
Zondag 1 meiDe ochtend besteden we aan wat ‘sfeer proeven’. Na het ontbijt eerst richting rivier gelopen en deze een eind gevolgd. Daarna naar de oude kerk Santo Domingo met fresco’s aan de voorzijde. We lopen door de smalle straatjes met witte huisjes tegen de heuvel. Op de Plaza de Bib-Rambla drinken we koffie op een terrasje, heerlijk in het zonnetje.
Het Alhambra
’s Middags gaan we met z’n allen naar Plaza Nueva, waar we met het busje naar het Alhambra gaan. Er wordt dagelijks een beperkt aantal toegangskaarten uitgegeven, dus de kaarten voor de groep zijn te voren geregeld. Binnen het Alhambra gaan we uiteen en bekijken achtereenvolgens het Generalife (het zomerpaleis) met zijn prachtige tuinen, lopen via mooie cipressenlanen langs de ruïnes van de medina naar het paleis van Keizer Karel V, wat nogal uit de toon valt, het Alcazaba met zijn wachttorens en prachtige vergezichten en als absolute climax: het Nasridenpaleis (residentie van de emirs). Dit is onbeschrijflijk mooi: wat een rijkdom en vooral wat een verfijnd vakmanschap. De vertrekken zijn van grond tot nok versierd met tegels en kunstig pleisterwerk, maar het geheel maakt een rustige indruk. Het is adembenemend mooi. In dit paleis zijn o.a. de beroemde leeuwenhof en de hof van de mirtestruiken.
Hof van de mirtestruiken Detail
De leeuwenhof Detail
Na het bezoek aan het Alhambra (het is inmiddels 20.00 uur geworden) drinken we witte wijn op de Plaza Bib-Rambla met overheerlijke olijven erbij. De stad is in feeststemming vanwege de 1-meiviering. Om in stijl te blijven besluiten we bij een Marokaans restaurant te gaan eten, waar we heerlijke tadjine eten en de bediening uiterst vriendelijk is. Kortom: zeer geslaagd.
Maandag 2 mei
Vanmorgen weer met taxi’s naar het busstation. Met meer dan 100 km/uur en “rode stoplichten? Nooit van gehoord!” door de stad. Het is zwaar bewolkt en af en toe regent het. Rond 10.30 uur zijn we bij ons volgende verblijf: een leuk Spaans hotelletje met een kleine patio in Cordoba. Intussen is het weer droog geworden en even later is het weer stralend weer. Aan het eind van de ochtend gaan we naar de Mezquita, de beroemde moskee. We komen binnen via de ‘Patio de Los Naranjos’, de sinaasappeltuin waar de irrigatiekanaaltjes van de moren nog zichtbaar zijn. Dan betreden we de echte mezquita: een woud van zuilen (836) op een oppervlakte van 23.400m²: zeer, zeer indrukwekkend. De versieringen zijn, net als gisteren in het Alhambra, bijzonder rijk en verfijnd. De mihrab (het heiligdom) is versierd met duizenden gekleurde en vergulde tegels. In het midden, als een dissonant, de kathedraal met een prachtig koor. Deze kerk is eigenlijk heel mooi, maar het is natuurlijk bizar dat deze midden in een moskee gebouwd is. Na ons lange tijd verbaasd te hebben over al dit moois zoeken we een restaurantje op en daarna siësta.
De Mezquita
De Mezquita
’s Middags lopen we over de Puente Romano (romeinse brug) naar de Torre de Calahorra, een 14e eeuwse wachttoren en zien ook de oude Arabische watermolen.Daarna lopen we door La Juderia, de oude joodse wijk; helaas is de synagoge uit de 14e eeuw gesloten. Veel tegeltjes en veel beeldschone patio’s.
Puente Romano (Romeinse brug) Oude Arabische watermolen
Plaza del Potro (genoemd naar het veulen op de 16e eeuwse fontein) Maimonides, joods filosoof
We bezoeken La Casa Andaluzi, een prachtig gerestaureerd huis uit de 12e eeuw, waarin nog een mozaïekvloer uit de kalieftijd. We lopen langs El Alcazar de los Reyes Christianos, maar besluiten dit over te slaan en het Alcazar in Sevilla te bezoeken, waarvan gezegd wordt dat het mooier is. We lopen langs de stadspoort van Almodovar. Hier staat een beeld van Seneca, die hier geboren zou zijn. Vanwege het ‘feest van de kruisen’ wordt er gedanst en staan er feesttenten. Dan gaan we naar het grote plein, Plaza de la Corredera, met arcaden en veel terrasjes waar vooral jongeren te vinden zijn. Op een terrasje niet ver van het hotel schuiven we aan bij een deel van de groep. Om 19.00 uur nog even naar onze kamer. ’s Avonds eten we, erg slecht, in de joodse wijk.
Dinsdag 3 meiWeer het inmiddels vertrouwde ritueel: na het ontbijt met 4 man per taxi naar het busstation om daar op te stappen voor de busrit, dit keer naar Sevilla. De bus is tot de laatste plaats bezet. Rond het middaguur komen we in het hotel. Het ziet er zeer verzorgd uit.
Kathedraal met Giralda Detail
Na wat gegeten te hebben bezoeken we het Alcazar. Wederom een bewijs van rijkdom, maar vooral van goede smaak. Vooral het deel in de mudejarstijl is weer adembenemend mooi. Daarna verkennen we het oude wijkje Santa Cruz en kopen kaartjes voor de flamengovoorstelling die avond. Dan terug naar het hotel om de voeten nog een uurtje rust te gunnen.
Het Alcazar Detail
Vroeg in de avond zijn we weer bij de flamengotent waar al een lange rij buiten staat te wachten. We worden in een soort huiskamertheatertje gelaten met lage stoeltjes en tafeltjes. Een glaasje wijn o.i.d is inbegrepen. Het optreden is zeer de moeite waard: in totaal 12 gitaristen, zangers en danseressen brengen een zeer afwisselend en kleurig programma. Wat een emotie in de rauwe stemmen en gepassioneerde dansen! Rond 22.30 uur vinden we nog een plekje op een terras om te eten. Het is nog steeds een heerlijke temperatuur.
Woensdag 4 mei’s Morgens verzamelen in de lobby, want dit hotel serveert geen ontbijt. We worden naar een zaakje een paar straten verderop gebracht, waar we buiten op het terras ontbijten. Dan besluiten we naar Casa de Pilatus te gaan, zo genoemd omdat het paleis van Pilatus er ongeveer zo uitgezien zou hebben. Het blijkt moeilijk te vinden want, ondanks de plattegrond, moeten we toch een aantal keren vragen. Casa de Pilatus blijkt een prachtige villa te zijn uit de 15e-16e eeuw. De patio met fontein heeft muren met verschillende azulejo’s (tegels), mooie versieringen van pleisterwerk en beelden uit Italië. De ruimtes er omheen zijn alle versierd met azulejo’s. Daarbij een heerlijke tuin met veel bloemen, fonteinen en beelden. De bovenetage is wat minder interessant.
Patio van Casa de Pilatus Detail
Dan is het de beurt aan de kathedraal. Dit is een enorme, maar ook mooie kerk. Het hoofdaltaar is gigantisch groot en fraai versierd en, evenals het koor, destijds gemaakt door een Vlaamse kunstenaar. Verder veel gebruik van marmer en tropische houtsoorten o.a. uit Cuba (in een tijd dat Amerika maar net ontdekt was!). En ten slotte het grafmonument van Columbus, die daar vrijwel zeker niet begraven is. Vervolgens beklimmen we de Giralda (97,5m) en hebben een prachtig uitzicht over de stad. De toren is oorspronkelijk de minaret die bij de moskee hoorde, welke op de plaats van de kathedraal stond. De katholieken hebben er nog een stuk bovenopgebouwd. Daarna lopen we over El Patio de Los Naranjos, die vroeger de plaats was voor de rituele wassingen bij de moskee. Na een simpele lunch lopen we naar de stierenvechtersarena van Sevilla. Hier krijgen we een korte rondleiding en bezoeken het kleine museum.
De arena
Dan lopen we een eind langs de Guadalquivir rivier, vervolgens door het park van Maria Luisa en komen dan op het halfronde Plaza de Espaňa. Het park en het plein zijn aangelegd/gebouwd in 1929 voor de Spaans-Amerikaanse tentoonstelling. De Plaza de Espeňa is rijk versierd en zeer imponerend, o.a. zijn alle provincies er uitgebeeld in tegeltjes. Jammer dat het geheel erg vervallen is, maar daar wordt nu wat aan gedaan. Met takspootjes (we lopen al vanaf het ontbijt) zijn we om 17.00 uur weer terug bij het hotel.
Plaza de España
Alle provincies van Spanje in tegels Detail
’s Avonds weer heerlijk op een terrasje gegeten.
Donderdag 5 meiDit keer vertrekken we na het ontbijt met een eigen bus richting Grazalema en doen onderweg Arcos de la Frontera aan, een van de pueblos blancos (witte dorpen). Dit is een mooi, oud Andalusisch dorp dat hoog op een rotsuitloper boven de Rio Guadalete gebouwd is. Het is leuk om een paar uur door de smalle witte straatjes te dwalen, waar veel potten met bloeiende geraniums tegen de blikkerend witte muren hangen. In het hoge, oudere deel, zijn nog veel historische gebouwen en smalle straatjes met steunberen. We bekijken o.a. de kerk bij het uitzichtpunt. Ten slotte een kopje koffie op een terras.
Straatje in Arcos de la Frontera Uitzicht op de Rio Guadalete
Weer onderweg naar Grazalema vinden we een leuke plek waar we met zijn allen picknicken. Een van de medereizigers heeft hiervoor samen met onze reisleider boodschappen ingeslagen. Het wordt een uitgebreide lunch: cakejes, brood, worst, kaas, tomaten, paprika, olijven, leverpastei, vis, salade en daarbij water, sapjes, witte wijn, enz. enz. Ook aan borden, bestek, glazen en servetten is gedacht. Het is een genoeglijke onderbreking van de busreis. Aan het eind van de middag zijn we in Grazalema. Na wat heen-en-weergepraat over de wandelmogelijkheden morgen in het Parque Natural de Sierra de Grazalema gaan we nog even het dorp verkennen. Grazalema is een autentiek dorp waar (nog) weinig toeristen komen. Het ziet er heel vriendelijk en verzorgd uit. En ook de omgeving is schitterend. Als we zouden moeten kiezen tussen Trevélez en Grazalema geven wij de voorkeur aan Grazalema, omdat het dorp ‘puurder’ en de omgeving ruiger is.
Grazalema.... ....één van de 'witte dorpen'
’s Avonds eten we in een goed en gezellig restaurant een 3-gangen menu à la carte met een fles wijn en koffie toe.
Vrijdag 6 meiOp ons gemak opgestaan en uitgebreid ontbeten. Daarna vertrokken voor een wandeling. De beschrijving laat ons vrijwel meteen buiten het dorp in de steek, maar uiteindelijk vinden we het pad en beginnen met een fikse klim. De omgeving is afwisselend: struiken, pijnbomen, kleine en grote rotspartijen en de uitzichten zijn prachtig. We horen alleen de wind en de vogels. We klauteren over een partij rotsblokken en komen op een vlak gedeelte, met heel veel keien waar we wat eten. Ook op deze hoogte zijn nog veel bloemen, o.a. irissen een een bloem die iets weg heeft van onze pioenroos. De route die we gedacht hadden te volgen lopen we al lang niet meer, maar het is een schitterende wandeling en we genieten volop. De zon schijnt, maar door de hoogte waarop we lopen is het niet te warm.
Parque Natural de Sierra de Grazalema
Zaterdag 7 mei
Om 07.00 uur zitten we weer in de bus
naar Malaga, maar gaan nog even naar Ronda, dat in tweeën wordt gesplitst
door de diepe kloof El Tajo. Hier hebben we nog twee uur de tijd om rond te
kijken. Natuurlijk bekijken we de Puente Nievo
over de nauwe kloof en drentelen wat door de nauwe oude straatjes van Ronda. Op veel plaatsen zijn moorse overblijfselen nog goed te zien. Hier is ook de oudste
stierenvechtersarena van het land.
Ronda
De Puente Nuevo (1784) De Puente Viejo (1616)
Poort van de stierenvechtersarena Oude stadspoort
Na een kop koffie weer in de bus voor de laatste rit naar het vliegveld. Het vliegtuig blijkt een uur later te vertrekken; dus weer hangen en wachten. In de loop van de middag vertrekken we eindelijk met een door Martinair ingehuurd Spaans toestel. Bij aankomst op Schiphol komt de bagage, wonder boven worder, meteen van de band en de trein naar Weesp staat al klaar op het perron. Dit maakt een hoop goed! Om 18.15 uur zijn we in Weesp, groeten Stef nog even en stappen dan in de auto naar huis, waar we om 20.00 uur aankomen. Het is even wennen: na tien dagen temperaturen van 25 tot 31º in Spanje regent het hier en wijst de thermometer slechts 9º!
Baobab
Home Reizen van Jan en Carla